فیلمنامه؛ رستاخیز قصه در پرده نقرهای سینما از منظر تاریخی فنی نوین است که سدهها پس از ادبیات پدید آمده است. رابطه سینما با ادبیات رابطهای دوسویه و دیالکتیکی است. حتی میتوان گفت سینما تا حدی برآمده از دل ادبیات است؛ چراکه سینما بر قصه تکیه دارد و قصه هم از عناصر اصلی ادبیات است. درواقع سینما در آغاز به عنوان یک صنعت پای به عرصه جهان صنعتی نهاد و به کمک ادبیات، خصوصا ادبیات داستانی و نمایشی خود را از فن و صنعت به جایگاه هنری ارتقا داد. سینما به واسطه ادبیات رشد کرده و بالیده و درمقابل، ادبیات نیز در برخی جنبههای ساختاری و داستانی از سینما تاثیر پذیرفته است. و تفاوت اصلی این دو ماهیت تولید است. ادبیات از جمله داستان و شعر در صورت معناگرانه خلق میشود اما سینما متکی به ابزار و تکنیک است. اما به هر روی بنیان اصلی سینما قصه است که عنصری ادبی است. این قصه در چهارچوبی روایت میشود که فیلنامه نام گرفته است. فیلنامه بهواقع بنیانی است برای عینی و انضمامی کردن قصههای ذهنی. کتاب-مجله همشهری داستان در شماره 145 خود به سراغ فیلمنامه رفته است و از جنبههای گوناگون به این ژانر مدرن و شگفتانگیز و عناصر مربوط بدان نگریسته است. پرداخت به فوت و فنهای فیلمنامهنویسی (بخشی از كتاب منتشرنشده فیلمنامهنویسی ماهرانه نوشته الکس اپستین)، شخصیتپردازی در فیلمنامه، جادوی اسطوره در فیلمنامه، دیالوگ بهمثابه اکت، درام جنگی و جهانبینی پیام در قرآن به همراه چند فیلمنامه کوتاه جالب ایرانی و خارجی و دو گفتوگوی جالب با دو فیلمنامهنویس شناختهشده، جلیل سامان و سیدحسین امیرجهانی که هردو درباره تجربههای زیسته خود در امر نوشتن سخن میگویند. همچنین مطالبی خواندنی در باب دو کتاب در حوزه فیلمنامهنویسی از کریستوفر وگلر و یورگن ولف. در شماره 145 همشهری داستان مطالبی از جمال میرصادقی، محمد شهبا، ابوالفضل حری، مرضیه وزیری مقدم، مایکل رابرت مایِرز، نونو سا پسوآ، احمد صدر، قربان علی طاهرفر و… را بخوانید.
دیدگاهها0
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.